تنوع ژنتیکی جمعیت های سه گونه بابونه anthemis tinctoria l.، matricaria recutita l. و tripleurospermum sevanense (manda) pobed به وسیله پروتئین های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل جغرافیایی

بابونه از گیاهان داروئی با ارزش است که در ایران از شمال تا جنوب به صورت خود رو می روید. برای بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های وحشی بابونه و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی، الگوی پروتئینی 170 ژنوتیپ از یازده جمعیت anthemis tinctoria ، یک جمعیت matricaria recutita و پنج جمعیت tripleurospermum sevanense تعیین شد. بر اساس نتایج sds-page، 34 باند قابل تکثیر پپتید پروتئینی برای مطالعه تنوع ژنتیکی مشاهده شد. میانگین تعداد باندهای چند شکل نسبت به کل باندها در کلیه جمعیت ها از 141/0 در at- بانه2 تا 361/0 در at- سردشت متغیر بود. میانگین فاصله ژنتیکی کل بین جمعیت ها 179/0 بود، که بیشترین فاصله (645/0) بین دو جمعیت ts- قزوین و at- بانه 2 و کمترین فاصله (025/0) بین دو جمعیت ts- خرم آباد و ts- اردبیل1 مشاهده شد. هیچ ارتباطی بین ویژگی های ژنتیکی و عوامل جغرافیایی مشاهده نشد. همبستگی بین ماتریس فاصله های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آن ها از نظر آماری معنی دار نبود (r2 = 0.03, p= 0.235). این مسئله نیز نشان دهنده عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتئین های کل بود. افزایش اساس ژنتیکی برای مقاصد اصلاح بابونه می تواند به وسیله کاربرد سیستماتیکی ذخایر توارثی که الگوی پروتئینی متفاوتی داشته و ویژگی های کیفی بهتری دارند، حاصل شود.